...

Roelie in NL

Roelie is na een perfecte reis afgelopen dinsdagmorgen vroeg geland op Schiphol. Ze logeert nu bij Wietske en Maarten en Matthieu !!! in Apeldoorn.

Hier in PNG is nu een zendingsconferentie. Het is daarom voor mij te druk om nu in dit dagboek te schrijven. Ik hoop dinsdag tijd te hebben jullie meer van het werk hier te vertellen.

De week voorafgaande aan dit dagboek begon met het wegbrengen van Roelie naar het vliegveld. Haar reis verliep geheel volgens plan... een unicum! Dinsdagmorgen om 5 uur landde haar vliegtuig op Schiphol, waar Wietske en Jiska haar afhaalden.Inmiddels heeft Roelie al weer een week doorgebracht met onze kinderen en 2 kleinkinderen. Femke en Matthieu.

's Morgens vroeg bracht Jan ons naar het vliegveld met de Toyota Hylux

.
Op vliegveld Hoskins maandagmorgen... niet te geloven dat Roelie dinsdagmorgen
vroeg al landde op Schiphol (+ 8 uur tijdverschil)

Afgelopen week heb ik besteed aan het schoonmaken van mijn klaslokaal op maandagmorgen, het nakijken van standaardtesten (een soort CITO toets) van een aantal leerlingen en tal van andere zaken die op school zijn blijven liggen.

Donderdag tot en met zondag was hier de island region conference - een conferentie waarop alle zendelingen van onze regio elkaar ontmoeten, verslag uitbrengen, bemoedigen en voor elkaar bidden. Het is steeds weer een hoogtepunt in het jaar en voor de zendelingen een heerlijke onderbreking van hun meestal zware bestaan in de stam.

Ik was de fotograaf en heb een aantal presentaties gemaakt van de programma's en gewoon tussendoor van de kinderen en deelnemers. Een impressie:

Tijdens de opening op donderdag

..
Zendelingen brengen verslag uit, luisteren naar elkaar en bidden voor elkaar!

.
Links vrienden werkzaam onder de Madak, rechts de Wols familie (NL)!

Vrijdagmorgen was de bijbelles voor de middengroep kinderen verpakt in
piratenstijl met een echte schatkist links op de foto.

.
Deze 2 weken logeert een jongerenwerker uit de US bij mij. Hij verzorgde ditmaal de bijbelstudies voor de jeugd. Links staat hij (Rob) bij een stuk luchtafweergeschut uit de tweede wereldoorlog. Er is hier zwaar gevochten tussen Japanners en Amerikanen.

..
Vanwege de conferentie zijn hier een aantal medewerkers uit Amerika. Met een van hen - een soort Gideon van 2 m. - heb ik een tocht door de omgeving gemaakt.
Hij keek zijn ogen uit.
Links : een copra droger... de kokos uit de kokosnoot wordt gedroogd tot copra.
Midden: onze medewerker Michael en zijn ernstig zieke vrouw Katie. Het is een wonder dat ze nog leeft. Helaas wil ze niets van het evangelie van Jezus Christus weten. Dat maakt haar ziekte zo tragisch. We proberen haar lijden te verlichten door haar koud water te geven met ijs uit onze koelkast en allerlei andere dingen die ze nog lekker vindt.
Rechts: De minister van landbouw zou op bezoek komen. De meisjes van de meisjesschool in Hoskins staan klaar voor een traditionale dans. In de oorspronkelijk traditionele dans zouden ze alleen het grasrokje aan hebben.

Een nieuwe weg naar de Lamogaistam?

Jan Wols vroeg me met hem mee te gaan om een weg te zoeken naar de Lamogaistam. De maatschappijen die hier het tropisch regenwoud exploiteren leggen allerlei wegen aan dwars door het oerwoud waar zij kappen. Zo hebben we op een dag meer dan 500 km gereden over overwegend onverharde slechte wegen.

De stammen hebben geen besef van hout en prijzen. Zij verkopen hun bomen voor een bedrag van 2100 kina per 10 hectare. Op zo'n 10 ha zit al gauw 300 m3 goed hout met een handelswaarde van 10.000 kina per m3 tropisch hardhout. Totaal 3 miljoen kina. De mensen krijgen dus maar een schijntje voor hun bos! Maar misschien is dit maar goed ook, anders zouden ze hun bos nog sneller verkopen en kappen. Het gaat me zo aan mijn hart dat het steeds zeldzamer tropisch regenwoud grootschalig wordt gekapt.

.
Links de Kapuluk Park Bridge met het opschrift "Good luck for you"
Rechts is veel tropisch regenwoud verwoest voor de aanleg van een oliepalmplantage.

.
De aanleg van een oliepalmplantage. Rechts de nieuwe aanplant op de kale grond.

Een voorlopig tentenkamp voor de aanleg en onderhoud van de oliepalmplantage.

.
Links: het einde van de weg. Er wordt hier een brug aangelegd. Als de brug klaar is, kunnen we het eerste Lamogai dorp met de auto gaan bereiken (6 uur rijden). Dat is heel wat goedkoper dan het vliegtuig en de helicopter die we in december moesten gebruiken. Vanaf dit eerste Lamogaidorp kan je dan met behulp van de lokale mensen verder lopen naar de andere Lamogaidorpen. Dat zijn nog flinke afstanden van meer dan een dag lopen.

Rechts: We probeerden verschillende andere wegen die de timbercompany heeft gemaakt. Geen van alle bracht ons echter verder richting Lamogai. Je zit met zo'n weg van de timber company wel in het hartje van het oerwoud waar geen dorpen meer zijn en praktisch geen mens is geweest.

Jan had gelukkig een handig GPS apparaat waarop de route die we op de heenweg
hadden genomen was vastgelegd. Zodoende konden we ook de weg terug weer vinden
in de doolhof van onverharde wegen in dit stukje van PNG.

Hartelijke groet van Sinco en Roelie

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!